آچمزی و وابستگی

همزمانی برگزاری مسابقات فینال قهرمانی کشور و درخواست مسئولین اولین شماره نشریه الکترونیک دانشکده شطرنج جهت ارائه مطلب، باعث شد تا فرصت را مغتنم شمرده و از بازی های مسابقه، نمونه ای را استخراج کنم. از میان انبوه موارد آموزشی آموزنده در بازی­ها، لحظه­ی پایانی یک دیدار نظرم را بیشتر جلب کرد. نمونه­ای  ناب از “تسلیم زود­رس” که از سوژه­های مرتبط با روانشناسی شطرنج بوده و سال ها پیش در مورد آن به مطالعه، تحقیق و نگارش مطلب پرداخته بودم. اما این پایانه، تم تاکتیکی آموزنده­ای نیز در برداشت…

به نظر سفید وضعیت برنده­ای دارد، پیش بودن یک تفاوت به علاوه­ی دو پیاده، نویدبخش پیروزی قطعی سفید است و احتمالا این همان احساسی بود که دو بازیکن و به ویژه محمد امین استاد بزرگ جوان و پر قدرت میهنمان، پشت میز تجربه می کردند. بگذارید قبل از هر چیز ‌ببینیم تئوری آخربازی در موارد مشابه چه نظری دارد.

ناهمرنگ بودن خانه­ی ارتقاء پیاده ی رخ با فیل و خطر از دست رفتن پیاده­ ی دیگر کار سفید را دشوار نموده است، اما:

تحلیل قدیمی زیر نشان می دهد که اغلب حتی داشتن یک پیاده­ ی اضافه هم برای پیروزی کافیست:

و این هم چند تمرین برای دانش پژوهان علاقه مند:

ادامه دارد…